Βραζιλία: ο λαος «καταργει» τα διοδια……

Στην Βραζιλία γίνεται, ότι δεν έγινε εδώ το 2004 με τους Ολυμπιακούς.
Εδώ και πολλές μέρες, στην Βραζιλία, χιλιάδες λαού είναι στον δρόμο, εναντίον της κυβέρνησης. Η Βραζιλία, μία ...
χώρα που φαντάζει ως μία νέα οικονομική δύναμη, παραμένει μια χώρα φτωχή για την πλειοψηφία του λαού, με τις παραγκουπόλεις να υπάρχουν, η εξαθλίωση να είναι μία πραγματικότητα για μεγάλο μέρος του λαού, αν και η κατάσταση είναι καλύτερη από ότι ήταν τα προηγούμενα χρόνια.
Οι διαδηλωτές στην Βραζιλία, απαιτούν χρήμα στην Υγεία, στην Παιδεία, στις Κοινωνικές παροχές, την ίδια στιγμή που η Βραζιλία διοργάνωνε μέχρι σήμερα το Κύπελλο Συνομοσπονδιών, και ετοιμάζεται την επόμενη χρονιά να φιλοξενήσεις το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου(Μουντιάλ). Πολύ ακριβές διοργανώσεις, που το κόστος υποδομών(στάδια), προσωπικό, δαπάνες ασφαλείας βαραίνουν το Κράτος. Δικαιότατο αίτημα των διαδηλωτών, να μη διοργανωθεί το Μουντιάλ, και γενικά τέτοιες εκδηλώσεις που δεν υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, και αν δοθούν χρήματα στον λαό.

Θυμάμαι συνειρμικά τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Ελλάδα του 2004. Τότε κρίση δεν είχαμε, αλλά οι μισθοί ήταν στο ναδίρ,εντός ευρώ το κόστος ζωής διπλασιαζόταν, γιατρούς αρκετούς στα νοσοκομεία δεν είχαμε, δασκάλους δεν είχαμε, σοβαρό κοινωνικό κράτος απουσίαζε, όπως απουσίαζε στην Ελλάδα ανέκαθεν! Το ότι υπήρχαν τράπεζες, που έδιναν «ακριβά» δανεικά στους πολίτες, αποδείχθηκε ότι απλά μας κοίμισε, και απλά διόγκωνε το πρόβλημα που εκδηλώθηκε χρόνια μετά.

Θυμάμαι τότε, ότι κατά της διοργάνωσης του ήμασταν λίγοι, πολύ λίγοι! Και ακόμα λιγότεροι, δίναμε το παρών σε κινητοποιήσεις εναντίον τους. Στο δημόσιο λόγο, στα ΜΜΕ, ο επίσημος πολιτικός κόσμος (με μισόλογα εξέφραζε ενστάσεις το ΚΚΕ), δεν επέτρεπε να ακουστεί δυνατά, όποιο επιχείρημα κατά των Ολυμπιακών αγώνων. Ήσουν ανθέλληνας, υπηρέτης συμφερόντων ξένων κέντρων, αν έλεγες ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν αρχικά οικονομική καταστροφή για τον τόπο(ακόμα τους πληρώνουμε), αν έλεγες ότι αυτοί οι αγώνες, είναι ένα εμπορικό event των πολυεθνικών, και των εταιριών που πουλάνε ντόπα στους αθλητές(Ακόμα γελάω με την «εθνική τραγωδία» που ζήσαμε, με τους ντοπαρισμένους Κεντέρη και Θάνου). Τέλος ήμασταν παράφρονες, που λέγαμε για «πάρτι» εργολάβων-φίλων της κυβέρνησης, πουυπερτιμολογούσαν τα έργα.


Στην Βραζιλία λοιπόν, ο λαός είναι πιο μπροστά από τον δικό μας. Και αυτοί δεν μαστίζονται από κάποια σφοδρή οικονομική κρίση, αλλά αντιστέκονται. Εμείς εδώ το 2004, συνηγορούσαμε στην αφαίμαξη των κρατικών ταμείων, στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων. Περαστικά μας, και πάλι!




πηγή