Εκπλήσσει τους πάντες.

Η Κροατία ήταν το νέο θύμα της αρμάδας του Φώτη Κατσικάρη. Τα συστατικά; Ίδια με τα προηγούμενα τρία παιχνιδια, παρότι αυτή τη φορά είχε να αντιμετωπίσει ένα ποιοτικότερο σύνολο. Σοβαρότητα και ψυχραιμία στην επίθεση, δυναμισμός στην άμυνα και πάνω απ΄όλα πάθος σε όλους τους τομείς. Φοβερή επικοινωνία ανάμεσα στον πάγκο και σε όσους βρίσκονται πάνω στο παρκέ. Μια ΓΡΟΘΙΑ, ικανή να σπάσει οποιονδήποτε τοίχο βρει μπροστά της.
Η γκαρσονιέρια, γίνεται εύκολα δυάρι και το δυάρι σταδιακά πολυκατοικία. Με πίστη και υπομονή μπαίνουν συνεχως καινούργια πατώματα. Πάντα χτισμένα πάνω σε στέρεα θεμέλια. Ήδη έχουμε έτοιμη μια… τετραώροφη πολυκατοικία. Πλέον, χρειάζεται ένα ακόμη βήμα για να μπει το ρετιρέ. Νίκη έστω και με έναν πόντο κόντρα στην Αργεντινή= πρωτιά στον όμιλο και δικαίωμα στο όνειρο.
Μήπως, όμως, γινόμαστε άπληστοι και αχάριστοι; Μήπως ζητάμε πολλά; Οχι, γιατί πολύ απλά αυτή η Εθνική μας εμπνέει. Νικάει τις τεράστιες απουσίες της, τη μουρμούρα των «καλοθελητών». Οποιος χάνει στα φιλικά κερδίζει στο… Παγκόσμιο Κύπελλο, γράφαμε και είχαμε λάβει μηνύματα πως κάναμε… αβάντα. Το ίδιο κι όταν υπενθυμίζαμε την απουσία του Νικ Καλάθη. Να, λοιπόν, που η Ελλάδα διαψεύδει τους προπέτες και σκορπίζει χαμόγελα.
Ταβάνι αυτής της ομάδας είναι η μαχητικότητά της. Ταλέντο υπάρχει, αλλά δεν είναι το δυνατό της σημείο. Όταν, όμως, βλέπουμε αυτή την «φλόγα», τα μάτια να γυαλίζουν και να πετούν σπίθες και τον πάγκο να… μπαίνει μέσα σε κάθε καλάθι πώς να μην χειροκροτήσεις ακόμα και μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασής σου;
Βήμα-βήμα έρχονται οι μεγάλες επιτυχίες. Παλαιότερα είχαμε δει εθνικές μας φουρνιές με τεράστια ποιότητα να χτίζουν τον… Πύργο της Βαβέλ, γιατί έπαιζε ο καθένας για την πάρτη του. Εδώ βλέπουμε μια ΟΜΑΔΑ! Ένα σκληρό και παθιασμένο σύνολο, το οποίο ξέρει γιατί κάνει την κάθε του κίνηση και προσπαθεί να χτίσει αθόρυβα έναν επιβλητικό… ουρανοξύστη! Πόσο κοντά είναι στο να τα καταφέρει; Ακόμα ο δρόμος είναι μακρύς…
Το ματς με την Αργεντινή αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό crash test. Οι Λατινοαμερικανοι, χωρίς τον Μανού Τζινόμπιλι ετοιμοπόλεμο σίγουρα δεν αποτελούν φόβητρο. Ο Λουίς Σκόλα είναι τεράστιος παίκτης, όμως απέναντί του θα βρει 12… καμικάζι αυτοκτονίας, ικανούς να πεθάνουν πάνω στο παρκέ για να τα καταφέρουν. Ακόμα και αν δεν έρθει το ροζ φύλλο δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Εξάλλου, πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο ήμασταν ευχαριστημένοι με την πρόκριση στους «16″. Τώρα ο πήχης ανεβαίνει και οι διεθνείς μας καθορίζουν το πόσο ψηλά θα φτάσει.
Αυτή την φορά ο Πρίντεζης δεν κατάφερε να σκορπίσει τον τρόμο στην αντίπαλη άμυνα… Τη σκυτάλη πήραν άλλοι. Ο Κώστας Καϊμακόγλου ήταν απλά ακαταμάχητος, κάνοντας τα πάντα πάνω στο παρκέ. Ο Κώστας Παπανικολάου έβγαλε απίστευτη ενέργεια και έβρισε συνεχώς το δρόμο προς το καλάθι. Ο Νικ Καλάθης συνέχισε την ανοδική του πορεία. Ο Γιάννης Μπουρούσης έκανε θραύση κοντά στο καλάθι στα κρίσιμα σημεία, ενώ ο Ίαν Βουγιούκας του έδωσε «χρυσές» ανάσες, κάνοντας αισθητή την παρουσία του όσο αγωνίστηκε. «Στρατηγός», ωστόσο, πάνω στο παρκέ ήταν ο Νίκος Ζήσης, ο οποίος εκτελούσε κατά γράμμα τις εντολές του «ηθικού αυτουργού», Φώτη Κατσικάρη και έτσι διαπράχτηκε το… τέλειο έγκλημα, απέναντι στους ανήμπορους να αντιδράσουν Κροάτες…
Και τώρα τι; Συνεχίζουμε ως έχουμε. Βήμα-βήμα και όπου βγει. Το ταξίδι έχει ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Κάποια στιγμή θα έρθει και η φουρτούνα. Αντιμετωπίσιμος αντίπαλος και αυτός, αρκεί και ο… καπετάνιος να μην πανικοβληθεί. Να συνεχίσει να είναι ψύχραιμος και ατάραχος στον πάγκο, οδηγώντας εκ του ασφαλούς το πειρατικό. Αν και προσωπικά, ακόμα και αν αποκλειστούμε στους «8″ ή στους «16″, πέφτοντας ηρωικά μαχόμενοι δεν θα τα βάψουμε μαύρα, γιατί καλό γεννιέται ξανά στην επίσημη αγαπημένη…