ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Υπό την σκιά των πιπιλόδενδρων της Ευρώπης

Από το 1826, όταν το νεογέννητο ελληνικό κράτος εισήλθε δειλά στη νηπιακή του περίοδο υπό την υψηλή δυτική προστασία, δημιούργησε τις πρώτες παιδικές του συνήθειες.

Μερικές όμως εξ αυτών (όπως η πιπίλα) όσο χαριτωμένες φαντάζουν στα νήπια, τόσο γελοίες και αποκρουστικές γίνονται όταν συνεχίζονται κατά την παιδική ή ακόμη και την εφηβική ηλικία.

Φανταστείτε λοιπόν την εικόνα κάποιου, που έχοντας αφήσει προ πολλού πίσω την νεανική του περίοδο, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την πιπίλα του, καυχόμενος ταυτόχρονα για την ωριμότητά του. Στην περίπτωση αυτή όχι μόνο υφίσταται τις συνέπειες της ανωριμότητάς του, αλλά γίνεται και αντιπαθής στους φίλους του.

Κάπως έτσι δυστυχώς συμπλήρωσε τα 186 χρόνια της η Ελλαδίτσα μας και μαζί της όλοι εμείς οι Έλληνες. Αυτό σκέφτηκα όταν προσφάτως είδα στην Κοπεγχάγη τα γραφικά πιπιλόδενδρα, που όπως πληροφορήθηκα συνηθίζονται και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Εκεί λοιπόν τα χαριτωμένα νήπια, υπό την καθοδήγηση των γονιών τους, αποφασίζουν επίσημα να περάσουν από τη νηπιακή στην παιδική τους ηλικία κρεμώντας μια για πάντα την πιπίλα τους σε ένα ειδικά επιλεγμένο για το σκοπό αυτό δένδρο. Η γραφική αυτή ιεροτελεστία επισημοποιεί κατά κάποιον τρόπο αυτό το πέρασμα, ενώ το δένδρο αποτελεί αψευδή μάρτυρα του γεγονότος.

Στην Ελλάδα πιπιλόδενδρα δεν υπάρχουν (τουλάχιστον εγώ δεν τα έχω εντοπίσει) γιατί οι Έλληνες, με την πρόφαση πως αστείες διαδικασίες τέτοιου είδους δεν αρμόζουν στη σοβαρότητά τους, εννοούν να κρύβουν την πιπίλα κάτω από το μαξιλάρι τους. Η εθνική μας ιστορία των τελευταίων 186 ετών (η αληθινή βέβαια) επιβεβαιώνει δραματικά τον ισχυρισμό μου.

Η τελευταία κρίση και ο τρόπος που ξέσπασε στη δική μας πατρίδα δίνει μία ακόμη ευκαιρία σε όλους μας για να ωριμάσουμε επιτέλους. Ας βρούμε λοιπόν τα δικά μας πιπιλόδενδρα και ας τα γεμίσουμε με τις πιπίλες που κληρονομούμε από γενιά σε γενιά διαιωνίζοντας τη νηπιακή νοοτροπία μας.

Ας ωριμάσουμε επιτέλους πολιτικά και εθνικά αξιοποιώντας τα υπόλοιπα προσόντα μας. Η 6^η Μαΐου 2012 μας δίνει μια τέτοια ευκαιρία.

Αλέξανδρος Καλέμης